විමල් වීරවංශගේ විදුලි බිල නොහොත් ‘කියනු මැන දිවි අරුත‘

‘ඔබ සැමට තුති 
පෙන්වා දුන් පිනට මා දොස’

කෙළෙස අඩුකරම් ද විදුලි බිල, 
හුදී ජනයාට ද නොහැකි කළ 
කිරීමට ඒ විස්කම 

එනමුදු 
තැත් කළෙමි සැමවිටම
පිරිමසිනට විදුලිය 
ඇති බැවින් සිත් කොනක 
දෙස් දෙන හදක් 
දුරඅතීතය ගැන තැවෙන 

නැගුණේ අහස උසට විදුලි බිල 
දැවීමෙන් ද ඒ හද 

අහෝ 
පෙර පවක් පළදී ඇත, 
ඉරණම බල කොට ඇත, 
වසනට මහා මැදුරක 

පෙර කළ එක මග ගියවුන් 
බලාසිටිය ද කෝපාග්නියෙන් 
දැවෙමින් 
බිණිමින් 
ආක්‍රෝෂ පරිභව

ගැලවුමක් නැත අන්කිසි 
වටකොට ඇති ඇමැති බල රැස්හැර  

ඇත නොයෙක රැකවලූන් ද, 
රථ පෙළට රියැදුරන් ද, 
මහමැදුර පසෙකින්, 
තනා ඇත උන්හට වෙනවෙනම සුළු නිවහන් 
(සැපැයීම නිවහන් සැමට 
මා සතු කාරිය ද වන බැවින්) 

කා දමයි උන් ද ඇති තරම් විදුලිය 
මගේ කිත්ගොස ද සමගින් ම 

මහ එළි ද මොළවා ඇත 
මහ මැදුර වටකොට 
ඇස ගිණි කණ වැටීමට 
පැමිනෙන්නන්ගේ මහ මැදුර වෙත 

පැමිණෙන්නන් අතුරින් 
එකෙක් දෙන්නෙක් අමුත්තන් වූ කළ 
දිය යුතුය උනට වා සමනිත කුටියක් 
ඇත එවන් කුටි දෙකක් ද මහ මැදුරෙහි 
 
අසයි මා‘පියාණන්’ 
සිය හද බසින් 
‘‘කියනු මැන දිවි අරුත’’ 

නොදනිමි ‘පියාණනි’ පිළිතුරු 
එනමුදු සිටිනා තෙක් ඔබ මා උරෙනුර 
ගැටී 
මඩනට පර දෙසින් එන පිළිමල් මුළු  

අභිසෙස් ලද බැවින් ද 
‘දැයෙහි පස් අවි කුමරු’ලෙස 
දැයේ මුර දෙවි මුළු වෙතින් 

නිදනෙමි සැනසිල්ලෙන් 
නැත ද වා සමනය 
මා කුටියෙහි

-නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි